=== Αγγελής Γοβιός και Κώτσος Δημητρίου (ή Αρβανίτης)
=== Χωρίς τη παραμικρή αμφιβολία, πανάξιος αρχηγός της Ευβοϊκής Επανάστασης του 1821 ήταν ο στρατηγός Αγγελής Γοβιός ή Γοβγίνας και υπαρχηγός του ο οπλαρχηγός Κώτσος Δημητρίου. Αχώριστοι φίλοι αδελφοποιητοί, που ούτε ο θάνατος δεν τόλμησε να τους χωρίσει. Ας μου συγχωρήσουν όλοι, αν μόνο λόγω συγγένειας αναφερθώ στον Κώτσο Δημητρίου, γιατί κατάγομαι απ΄ευθείας, από τον αδελφό του, τον καπετάν Γιαννάκη Δημητρίου (Αρβανίτη). Σε καμία περίπτωση δεν αμφισβητώ τον αξία και τη κορυφαία προσφορά του καπετάν Αγγελή.
=== Ο Κώτσος Δημητρίου, σύμφωνα και με επίσημα έγγραφα του Άρειου Πάγου και του Βουλευτικού, ήταν επίσης γνωστός ως Κώτζος, ή Κώτσος, η Κώτζας, η Κώτσας, ή Αρβανίτης, ή Θηβαίος). Ήταν ένας απ’ τους πλέον εμπειροπόλεμους και γενναίους οπλαρχηγούς της Ευβοϊκής Επανάστασης του 1821 που διακρίθηκε για τη παραδειγματική άγνοια κινδύνου που επιδείκνυε. Γεννήθηκε μεταξύ 1780 και 1785 στο Σούλι. Η οικογένεια του Δημητρίου, όπως χιλιάδες Σουλιώτες, ξεριζώθηκε από τους Αλβανούς του Αλί Πασά από την Ήπειρο και κατευθύνθηκε με τον κύριο όγκο των προσφύγων προς Βοιωτία και Εύβοια. Για κάποιο διάστημα, η οικογένεια Δημητρίου, διέμεινε στη Θήβα, εξού και το παρατσούκλι «Θηβαίος» και εν τέλει, εγκαταστάθηκαν στα Χάλια Χαλκίδας (Σημερινή Δροσιά Χαλκίδας). Ο Κώτσος Δημητρίου, δούλευε στην Χαλκίδα σαν εκδοροσφαγέας αιγοπροβάτων και σαν κρεοπώλης, στη κεντρική αγορά. Εκεί, στη κεντρική αγορά της Χαλκίδας, το 1818 ο Κώτσος καυγάδισε με τον Τουρκαλβανό Αγά της Χαλκίδας που τον πρόσβαλε και χωρίς να λογαριάσει τη φρουρά του, ξέσπασε όλη του την αγανάκτηση και τα αποθημένα του από τη καταπίεση των Τουρκαλβανών και σκότωσε τον αγά της Χαλκίδας. Καταζητούμενος πλέον, έφυγε κι’ έγινε κλέφτης στα βουνά της κεντρικής Εύβοιας.
=== Τον Κώτσο ακολούθησαν άμεσα στη κλεφτουριά, τα μικρότερα αδέλφια του Γιαννάκης και Μήτσος ή Μητσάκης Δημητρίου. Στα βουνά της Εύβοιας, τα αδέλφια Δημητρίου αναζήτησαν και βρήκαν τον Αγγελή Γοβιό ή Γοβγίνα, τον οποίο είχε γνωρίσει ο Κώτσος και εντάχθηκαν στην επαναστατική δύναμη που ήδη είχε συγκροτήσει ο Αγγελής.
=== Στο Χάνι της Γραβιάς με τον Οδυσσέα Ανδρούτσο
=== Από το 1818 και μέχρι το θάνατό τους, Αγγελής και Κώτσος ήσαν αχώριστοι, εκτός των περιπτώσεων που για λόγους στρατηγικής και συγχρονισμένων διαφορετικών χτυπημάτων κατά των Τουρκαλβανών της Εύβοιας, έπρεπε να βρίσκεται ο καθένας σε διαφορετική περιοχή. Αγγελής και Κώτσος ήσαν επίσης φίλοι του στρατηγού Οδυσσέα Ανδρούτσου. Αγγελής και Κώτσος, ήσαν μεταξύ των 118 Ελλήνων ηρώων, που κλείστηκαν μαζί με τον Ανδρούτσο στο Χάνι της Γραβιάς. Η παράδοση αναφέρει, ότι όταν ο Ανδρούτσος ανακοίνωσε το σχέδιό του στους υπόλοιπους για το πως να αντιμετωπίσουν τις 8.000 άνδρες του Ομέρ Βρυώνη και όταν τους είπε ότι όλοι τους είναι ελεύθεροι να φύγουν χωρίς καμία παρεξήγηση, τότε ο Αγγελής, πρώτος συνόδεψε στο χορό τον στρατηγό Ανδρούτσο και αμέσως ακολούθησε ο Κώτσος κι’ οι δυο μαζί ξεσήκωσαν τους υπόλοιπους στο πλευρό του στρατηγού Οδυσσέα Ανδρούτσου.
=== Ο αρχηγός της επανάστασης στην Εύβοια Αγγελής Γοβιός (ή Γοβγίνας), όπως και προανέφερα, ήταν ο πλέον εμπειροπόλεμος και ικανός οπλαρχηγός της Εύβοιας, και είχε εκπαιδευτεί στη στρατιωτική σχολή του Αλί Πασά με προτροπή του Οδυσσέα Ανδρούτσου. Γεννήθηκε το 1780 στην Λίμνη της Εύβοιας. Το πραγματικό επίθετο του Αγγελή Γοβιού ήταν Τζουτζάς η Τζοτζάς, αλλά και εδώ (ως συνήθως) επικράτησαν τα παρατσούκλια Γοβιός ή Γοβγίνας. Νεαρός ξεκίνησε σαν ναυτικός σαν τον πατέρας του και πειρατής. Ο Οδυσσέας Ανδρούτσος πρότεινε τον Αγγελή στον Αλή Πασά, και μέσω αυτού ο Αγγελής εκπαιδεύτηκε στη στρατιωτική σχολή του σατράπη της Ηπείρου.
=== Όταν ο Ανδρούτσος ξεκίνησε ανταρτοπόλεμο στη Ρούμελη, άξιος συνεχιστής του πατέρα του, είχε τον Αγγελή Γοβιό υπασπιστή του, επειδή τον είχε διακρίνει για την ανδρεία του. Ο Αγγελής Γοβιός διακρίθηκε και στη μάχη στο Χάνι της Γραβιάς, όπου πιάστηκε στον χορό από το χέρι του Οδυσσέα. Είναι χαρακτηριστικό του πως αντιμετώπιζε τον κίνδυνο και ο Αγγελής, το εξής περιστατικό: Αφού οι Έλληνες πετσόκοψαν τους τούρκους στο Χάνι της Γραβιάς και έκαναν έξοδο με την υποστήριξη άλλων αγωνιστών που είχαν πιάσει θέσεις στα γύρω υψώματα, ο Αγγελής γύρισε στο Χάνι, για να πάρει την κάπα του που την είχε ξεχάσει.
=== Πριν την επίσημη έναρξη της Επανάστασης του 1821, στην Εύβοια υπήρχαν ήδη διάφορες επαναστατικές ομάδες κλεφτών και αρματωλών. Με το ξεκίνημα της επανάστασης, οπλαρχηγοί και δημογέροντες της Εύβοιας ζήτησαν απ’ τον Οδυσσέα Ανδρούτσο να γίνει αρχηγός τους. Ο Οδυσσέας τους πρότεινε τον Αγγελή Γοβιό και στην επιστολή του, μεταξύ άλλων έγραφε.» : Σας στέλνω τον αδελφό μου Αγγελή, ο οποίος είναι ξεφτέρι στον πόλεμο και στα ζιναέτια (= στρατηγήματα) δεν έχει ταίρι…» Οι οπλαρχηγοί και προεστοί της Εύβοιας έκαναν συμβούλιο υπό τον Αλέξανδρο Κριεζή και αποφάσισαν να δώσουν την αρχηγία στον Αγγελή Γοβιό.
=== Με το ξεκίνημα της επανάστασης του 1821, ο Αγγελής έκανε τον Κώτσο υπαρχηγό του και με τη σύμφωνη γνώμη των Αρεοπαγιτών, ο Κώτσος αναπλήρωνε τον Αγγελή, όποτε ο τελευταίος αναλάμβανε κάποια ειδική αποστολή. Οι δυο οπλαρχηγοί πολεμούσαν γενναία και συγχρονισμένα σαν ένα σώμα και μία ψυχή, ακόμα και αν ευρίσκονταν σε διαφορετική τοποθεσία ο καθένας. Ήσαν μέχρι θανάτου τους αδελφικοί φίλοι. Τη γενναιότητά τους παραδεχόταν και ο μεγάλος αντίπαλός τους, ο Ομέρ Βρυώνης, τον οποίο είχε στείλει η Μεγάλη Πύλη για να καταστείλει την Ευβοϊκή Επανάσταση.
=== Το Πασαλίκι του Εγρίπου (Ευρίπου)
Το Πασαλίκι του Εγρίπου (Ευρίπου) με έδρα την οχυρωμένη Χαλκίδα, ήταν τεράστιας σημασίας για τους Τούρκους, ισάξιας με τη Τριπολιτσά, με πανίσχυρη Τουρκική φρουρά, ιδίως στη Χαλκίδα και τη Κάρυστο. Στη δικαιοδοσία του πασά του Εγρίπου (Χαλκίδας) ήταν η Εύβοια, η Βοιωτία και η Αττική. Εκτός από τα κάστρα της Χαλκίδας, ιδιαίτερη σημασία έδιναν οι Τούρκοι και στα οχυρώματα και στο κάστρο της Καρύστου. Λόγω της τεράστιας στρατηγικής θέσης της Εύβοιας, οι Τούρκοι διατήρησαν στο νησί ισχυρές δυνάμεις μέχρι τέλους. Αυτές οι ισχυρές στρατιωτικές δυνάμεις, σε συνδυασμό με τις τοπικές διαμάχες μετά τη δολοφονία Αγγελή Γοβιού και Κώτσου Δημητρίου, συνετέλεσαν στη καθυστέρηση απελευθέρωσης της Εύβοιας. Χαρακτηριστικό είναι, ότι για δύο πολύ μεγάλα χρονικά διαστήματα, οι Τουρκαλβανοί είχαν περιοριστεί στα κάστρα Χαλκίδας και Καρύστου.
=== Η μάχη στα Βρυσάκια — 15 Ιουλίου 1821
=== Στα Βρυσάκια Ευβοίας, γράφτηκε μια από τις χρυσές σελίδες της επανάστασης και ξεχώρισε η στρατιωτική ευφυϊα του Αγγελή Γοβιού και η γενναιότητα ανδρών, σαν τον Κώτσο, τον Γιαννάκη, τον Κριεζώτη, τον Κριεζή, τον Μπούφη, τον Τομαρά, και πολλούς άλλους και να μου συγχωρεθεί ότι ξεχνώ ή δεν γνωρίζω. Όι Έλληνες προέρχονταν από μεγάλη ήττα, και ο Ομέρ Βρυώνης, επικεφαλής 5.000 ανδρών, πίστευε ότι θα κάνει περίπατο και θα διάλυε τους «κλέφτες και τους ξεβράκωτους χωριάτες.» Ο Αγγελής όμως από τη πρώτη στιγμή που ανέλαβε την αρχηγία της επανάσταση στην Εύβοια, έλεγχε ολόκληρη τη περιοχή της Μεσαπίας και είχε καταλάβει όλα τα στρατηγικά σημεία με 400 άνδρες. Ο αγγελής είχε στείλει έξω από τη Χαλκίδα τον Κώτσο Δημητρίου, ο οποίος τον ενημέρωσε για την άφιξη του Ομέρ Βρυώνη. Αμέσως άρχισαν οι προετοιμασίες και ο Αγγελής έδωσε λεπτομερείς οδηγίες, για το πως θα πολεμήσει ο Κώτσος από την ανατολική πλευρά και πως ο Μπαλαλάς από τη Νότια πλευρά. «Σήμερα θα τιμήσουμε και θα δοξάσουμε τα όπλα της Εύβοιας» εμψύχωνε τα παλικάρια ο Αγγελής γοβιός και συμπλήρωνε «οι Τούρκοι της Χαλκίδας, όσοι κι’ αν είναι, θα τους νικήσουμε με τη βοήθεια του Θεού».
=== Η μάχη των Βρυσακίων κινδύνεψε, αλλά ο Ομέρ Βρυώνης είχε υποστεί τεράστιες απώλειες και αναγκάστηκε να επιστρέψει στα κάστρα της Χαλκίδας για να σωθεί.
=== Σ’ αυτήν τη μάχη ξεχώρισε για πρώτη φορά και ο Νικόλαος Κριεζώτης. Ο Αγγελής και ο Κώτσας του είχαν πει να προσέχει να μην εκτίθεται τόσο στη μάχη και περίμεναν να δουν από τον Κριεζώτη, πολλά περισσότερα κατωρθώματα στο μέλλον, αλλά τους πρόλαβε ο θάνατος. Για τις λεπτομέρειες της μάχης μπορείτε να διαβάσετε σε πολλές πηγές. Εγώ θα σταθώ σε μια αρνητική λεπτομέρεια, που ίσως έχει. σημασία, για τις εμφυλιακές συγκρούσεις στην Εύβοια.
=== Η σύγκρουση Αγγελή Γοβιού με τους Μπαλαλούς και τον Βερούση.
=== Η ομάδα Μπαλαλά, αποτελούμενη περίπου από 30 συγγενικά μεταξύ τους άτομα, φέρεται ότι θεωρήθηκε από τον αρχηγό Αγγελή, ως υπεύθυνη για τους κινδύνους που προέκυψαν για όλους τους υπόλοιπους στη μάχη των Βρυσακίων, διότι δεν ακολούθησε τις οδηγίες του και δεν κράτησε τις θέσεις. Σύμφωνα με τη παράδοση, οι Μπαλαλοί εγκατέληψαν το Ελληνικό στρατόπεδο και έφυγαν, αλλά δεν περιορίστηκε σε αυτό. Περνώντας από διάφορα χωριά έλεγαν πολλά και διάφορα προσβλητικά εναντίον του στρατηγού Αγγελή Γοβιού. Ο τελευταίος λέγεται ότι τα πληροφορήθηκε και αποφάσισε να επιβάλει τη τάξη. Συγκρότησε μια μικρή ομάδα και αφήνοντας την ευθύνη του στρατοπέδου στον Κώτσο Δημητρίου, λέγεται ότι ξεκίνησε να καταδιώξει τους Μπαλαλούς. Η παράδοση αναφέρει, ότι όταν οι Μπαλαλοί κατάλαβαν ότι τους πλησιάζει ο Αγγελής, κλείστηκαν σε ένα κάστρο για να γλυτώσουν. Χωρίς να μπορώ να το διασταυρώσω από πολλές πηγές, λέγεται, ότι ο Αγγελής και οι άνδρες του, σκότωσαν τους Μπαλαλούς, εκτός από έναν ανήλικο, που τον άφησαν να φύγει. Το περιστατικό, αν και βασίζεται στη προφορική παράδοση, το αναφέρω διότι ίσως έχει σχέση με μια από τις δύο εκδοχές της αποτρόπαιας δολοφονίας, του Αγγελή, του Κώτσου και του Αναγνώστη.
=== Μια άλλη πληγή ήταν ο Βερούσης, που παλιότερα διεκδικούσε την οπλαρχηγία της Εύβοιας, αλλά οι υπόλοιποι Έλληνες τον είχαν διώξει λόγω της ανικανότητάς του, τώρα είχε συγκεντρώσει έναν δικό του μικρό στρατό και ήθελε να κάψει την Λίμνη, την ιδιαίτερη πατρίδα του Αγγελή Γοβιού. Ο Αγγελής άφησε στον Κώτσο την αρχηγία του στρατοπέδου στα Βρυσάκια και πήγε να υπερασπίσει την ιδιαίτερη πατρίδα του. Εκεί, κατάφερε εύκολα να διαλύσει την ομάδα του Βερούση.
=== Η μάχη στα Χαμόμυλα
=== Όταν οι Τούρκοι έμαθαν, ότι το φόβητρό τους ο Αγγελής, είχε φύγει απ’ το στρατόπεδο, θέλησαν να χτυπήσουν τους Έλληνες κατά τη γιορτή του Δεκαπενταύγουστου 1821. Ο καπετάν-Κώτσος και ο Χατζή Σωτήριος έστησαν με τα παλικάρια τους ενέδρα στους Τούρκους στα Χαμόμυλα. Επέτρεψαν στην εμπροσθοφυλακή των Τούρκων να περάσει, και χτυπώντας το κυρίως σώμα τους, σκότωσαν 30 από αυτούς. Μεταξύ των πολλών λάφυρων που πήραν από τους Τούρκους, περιλαμβάνεται και η πολύτιμη ….γούνα του Ιμάμπεη (γιου του Ρεσίτμπεη) που του έπεσε, όταν το έβαλε στα πόδια για να σωθεί. Οι υπόλοιποι Τούρκοι, απ’ τους οποίους οι περισσότεροι ήταν Τουρκαλβανοί, σκόρπισαν πανικόβλητοι για να σωθούν και αυτοί. Οι κάτοικοι της Στενής τίμησαν λαμπρά και δόξασαν την Παναγία και οι Έλληνες έστειλαν την γούνα του Ιμάμπεη δώρο στον Αλέξανδρο Κριεζή.
=== Πολιορκία Χαλκίδας και Καρύστου
=== Οι οπλαρχηγοί Αγγελής Γοβιός και Κώτσος Δημητρίου (Αρβανίτης) διακρίθηκαν στις πολιορκίες των κάστρων Χαλκίδας και Καρύστου. Ολόκληρη την υπόλοιπη Εύβοια την είχαν ελευθερώσει. Στη Χαλκίδα τα πράγματα πήγαινα αρκετά καλά για τους επαναστάτες, αλλά στη Κάρυστο οι Τούρκοι είχαν αποδειχθεί ικανότεροι. Στη Κάρυστο, με πρόταση του Αγγελή, οπλαρχηγός είχε οριστεί ο γενναίος Νικόλαος Κριεζώτης, ο οποίος περιστασιακά είχε βοήθειες, πότε από τον Ανδρούτσο, πότε από τον Ηλία Μαυρομιχάλη και πότε από τον επίσκοπο Καρυστίας Νεόφυτο που είχε βγει κι’ αυτός στα βουνά και έλεγχε τη περιοχή Ερέτριας. Μ’ εντολή των Αρεοπαγιτών, ο Αγγελής άφησε την ευθύνη του στρατοπέδου πολιορκίας της Χαλκίδας στον Κώτσο Δημητρίου και ο ίδιος πήγε να βοηθήσει στη πολιορκία της Καρύστου μαζί με τον Γιαννάκη Δημητρίου (αδελφό του καπετάν Κώτσου) και τον επίσκοπο Νεόφυτο. Συνάντησαν τον Νικόλαο Κριεζώτη στη Μονή Κλιβάνου και μαζί κατέστρωσαν σχέδια για να χτυπήσουν τους Τούρκους της Καρύστου το Πάσχα του 1822. Σχέδια που δεν ολοκληρώθηκαν, γιατί τη Μεγάλη Τρίτη 28 Μαρτίου 1822, ο Αγγελής Γοβιός, ο Κώτσος ή Κώτσας Δημητρίου ή Αρβανίτης, και ο Αναγνώστης Γοβιός, είχαν ραντεβού με τον θάνατο.
=== Δύο οι εκδοχές της άγριας δολοφονίας των οπλαρχηγών της Ευβοϊκής Επανάστασης.
1.— Σύμφωνα με την επίσημη εκδοχή της «Υπερτάτης Αρχής» των Αρεοπαγιτών που ακολουθούν οι περισσότεροι ιστοριογράφοι, οι Έλληνες αγωνιστές, ο αρχηγός της Ευβοϊκής Επανάστασης Αγγελής Γοβιός, ο υπαρχηγός του Κώτσος Δημητρίου (Αρβανίτης) και ο αδελφός του Αγγελή, Αναγνώστης Γοβιός, έπεσαν θύματα νυχτερινής ενέδρας των Τούρκων, λίγο έξω από το Ελληνικό στρατόπεδο στα Βρυσάκια, στη θέση Δυο Βουνά των Ψαχνών Ευβοίας και περιγράφονται μερικές υποεκδοχές του γεγονότος. Σύμφωνα με αυτό το σενάριο, μετά τη δολοφονία του αρχηγού, του αδελφού του και του υπαρχηγού του, οι Τούρκοι τους αποκεφάλισαν και εξέθεσαν τα κεφάλια τους (καρφωμένα σε πασάλους) στη Χαλκίδα, αφού τα περιέφεραν και σε μερικά χωριά. Για το τελευταίο γεγονός, δηλαδή της έκθεσης των κεφαλών σε δημόσια θέα επί πασάλων στη Χαλκίδα από τους Τούρκους, συμφωνούν όλοι οι συγγραφείς των ιστορικών γεγονότων της Ευβοϊκής Επανάστασης. Τα πτώματα των αγωνιστών βρέθηκαν ακέφαλα την επόμενη μέρα 29-3-1822 και θάφτηκαν στη παραλία των Βρυσακίων (κοντά στα Ψαχνά Ευβοίας).
2.— Σύμφωνα με μιά άλλη εκδοχή, η οποία βγαίνει μόνο από ένα δημοτικό τραγούδι, η δολοφονία των οπλαρχηγών ήταν πράξη εκδίκησης κατά του αρχηγού – στρατηγού Αγγελή, από μέλη της οικογένειας Μπαλαλά, για το περιστατικό τιμωρίας πολλών μελών της οικογένειας από τον Αγγελή. Σημασία έχει, ότι μετά δεν σημειώθηκε κανένα γεγονός αντεκδίκησης που να ενισχύει αυτή την εκδοχή.
=== ΔΙΑΔΟΧΗ
=== Για τα όσα επακολούθησαν στην Εύβοια και στον αγώνα των επαναστατών, μετά την άγρια δολοφονία των οπλαρχηγών Αγγελή και Κώτσου, είναι ιδιαιτέρως αρνητικά και τη πλήρη ευθύνη φέρει ο λεγόμενος Άρειος Πάγος με τις αλλοπρόσαλλες αποφάσεις του. Οι Έλληνες επαναστάτες της Εύβοιας εξέλεξαν αρχηγούς τον Γιαννάκη Δημητρίου (αδελφό του Καπετάν Κώτσου) και τον Τομαρά. Ο Άρειος Πάγος πρόσθεσε άλλους ….τέσσερις, μεταξύ των οποίο και τον Βερούση, τον οποίο οι Ευβοιώτες είχαν εκδιώξει ως ανίκανο. Αυτή η απόφαση, στη πράξη δημιούργησε διοικητικό κενό, το οποίο προσπάθησε να εκμεταλλευτεί μια ομάδα ληστών από τη περιοχή του Ολύμπου υπό τον Διαμαντή Νικολάου, οι οποίοι για να επιβληθούν και να κυριαρχίσουν στην Εύβοια, άρχισαν πόλεμο εναντίον όλων των οπλαρχηγών. Τελικά, με σύμφωνοι γνώμη Ανδρούτσου και Άρειου Πάγου, ο Γιαννάκης Δημητρίου και ο Τομαράς εντάχθηκαν στη δύναμη του Κριεζώτη που ήταν ήδη υπεύθυνος στη περιοχή της Καρύστου. Οι «ολυμπιστές», αχόρταγοι για πλάτσικο, στράφηκαν εναντίον και του Κριεζώτη και χρειάστηκε να περάσει πολύς καιρός για να εκδιωχθούν. Ο στρατηγός Νικόλαος Κριεζώτης, αποδείχθηκε πανάξιος διάδοχος των οπλαρχηγών Αγγελή Γοβιού και Κώτσου Δημητρίου.
ΕΠΙΛΟΓΟΣ
Ο αρχηγός Αγγελής Γοβιός και ο υπαρχηγός του Κώτσας πέθαναν πολεμώντας μαζί, όπως μαζί έζησαν σαν αδέλφια. Ο Κώτσος (ή Κώτσας) αναγνώριζε τη πρωτοκαθεδρία και αρχηγία του οπλαρχηγού Αγγελή, ο δε Αγγελής τιμούσε με την εμπιστοσύνη του τον Κώτσο και τον αγαπούσε σαν αδελφό του. Κάθε προσπάθειά και φροντίδα τους είχε σαν στόχο την απελευθέρωση της Εύβοιας από τους Τούρκους. Κάθε μέρα και κάθε νύχτα πολεμούσαν και σχεδίαζαν για να καταστρέψουν τους Τούρκους.
Στην Χαλκίδα οι τοπικές αρχές και η τοπική κοινωνία, για να τιμήσει τούς δύο ήρωες, έχει ονομάσει την οδό που αρχίζει από τη πλατεία Αθανάτων στη παλιά γέφυρα και καταλήγει στην «Άνω Πύλη» κάθετα στην οδό Παπαναστασίου, σε οδό Κώτσου και την οδό που ξεκινάει κι αυτή από την παλιά γέφυρα και συναντά κάθετα την οδό Ελευθερίου Βενιζέλου, σε οδό Αγγελή Γοβιού, η οποία μετά την Ελευθερίου Βενιζέλου (προέκταση), ονομάζεται Φαρμακίδου
Με τη πολιτογράφηση του πληθυσμού μετά την απελευθέρωση, το επίθετο «Αρβανίτης» με το οποίο οι αγωνιστές ήσαν γνωστοί παντού πολεμόντας τους Τουρκαλβανούς, αντικατέστησε στα δημοτολόγια το επίθετο «Δημητρίου» που έφεραν οι οπλαρχηγοί Κώτσος και Γιαννάκης. Αυτό το επίθετο «Αρβανίτης» έχει την τιμή και ευλογία να φέρει ο Μπαρμπανίκος.
Αιωνία η μνήμη σε όλους που αγωνίστηκαν και πέθαναν για τη ΠΑΤΡΙΔΑ, τη μία και μοναδική ΕΛΛΑΔΑ.
ΠΗΓΗ: Μπαρμπανίκος Αρβανίτης