«Αρβανίτες – Η ζωντανή ψυχή του Ελληνισμού»

Ο αείμνηστος ιστορικός Σαράντος Καργάκος γράφει, «Σε κανένα μέρος της Ελλάδας οι Αρβανίτες δεν ονόμασαν ούτε ονομάζουν τους εαυτούς τους Αλβανούς διότι την Αλβανοφωνία τους παλαιόθεν είχαν πλείστοι, αλλά συνείδηση είχαν της Ελληνικής καταγωγής τους.»

Η ιστορία δεν γράφεται με συνθήματα ή προπαγανδιστικές αφηγήσεις, ούτε με αναγωγές νεωτερικών εννοιών σε προνεωτερικούς χρόνους. Το Ελληνικό Έθνος υπήρχε πολύ πριν οι Γάλλοι, οι Γερμανοί ή οι Ιταλοί «ανακαλύψουν» το δικό τους εθνικό κράτος. Αποτελεί κάτι μοναδικό, με ιστορική συνέχεια, πολιτισμική ταυτότητα και συλλογική μνήμη που διαπερνά αιώνες. Δεν είναι προϊόν του Διαφωτισμού ή σύγχρονης ευρωπαϊκής εθνογένεσης, διότι ο ελληνισμός υπήρχε ήδη ως ιστορικό και πολιτισμικό γεγονός από την αρχαιότητα, μέσα από τη Βυζαντινή περίοδο και τη μεταβυζαντινή Ρωμιοσύνη.

Σε αυτό το πλαίσιο οι αρβανιτόφωνοι ορθόδοξοι χριστιανοί, εντάσσονται σε αυτή τη μακραίωνη ιστορική συνέχεια. Από τον 13ο έως τον 15ο αιώνα εγκαθίστανται στην Αττική, την Πελοπόννησο, τη Βοιωτία και την Εύβοια, χωρίς να συγκρούονται ή να διαχωρίζονται από τους ελληνόφωνους πληθυσμούς. Ο όρος Αρβανίτης εκείνη την εποχή δεν δήλωνε εθνικότητα, αλλά γλωσσική ή γεωγραφική ιδιαιτερότητα, όπως συνέβαινε και με άλλες κοινότητες της εποχής.

Εδώ να ξεκαθαρίσω ότι η αρβανίτικη διάλεκτος είναι μεσαιωνική μορφή της τοσκικής αλβανικής. Αυτό είναι γλωσσολογικό δεδομένο. Όμως η γλώσσα δεν ορίζει από μόνη της την εθνική ταυτότητα. Η Ιστορία βρίθει παραδειγμάτων οι Αγγλόφωνοι Ιρλανδοί δεν ήταν Άγγλοι, οι Γαλλόφωνοι Ελβετοί δεν ήταν Γάλλοι, και οι Τουρκόφωνοι Έλληνες της Καππαδοκίας δεν ήταν Τούρκοι. Με τον ίδιο τρόπο και οι Αρβανίτες ουδέποτε αυτοπροσδιορίστηκαν ως Αλβανοί, ούτε πριν ούτε μετά τη συγκρότηση του ελληνικού κράτους.

Η σύγχυση εμφανίζεται όταν η γλώσσα μετατρέπεται αυθαίρετα σε κριτήριο εθνικότητας. Οι Αρβανίτες δεν έγιναν «Αλβανοί που εξελληνίστηκαν». Αντιθέτως, είναι Έλληνες αρβανιτόφωνοι, οργανικό και ενεργό κομμάτι του Ελληνισμού. Η ενεργή συμμετοχή τους στην Ελληνική Επανάσταση του 1821, στους Βαλκανικούς Πολέμους, στη Μικρασιατική Εκστρατεία και στο Έπος του 1940 αποδεικνύει την πλήρη ταύτισή τους με το ελληνικό έθνος. Δεν υπήρξε ούτε μια στιγμή στην ιστορία όπου οι Αρβανίτες να αμφισβήτησαν ή να διαφοροποιήθηκαν από την ελληνική εθνική πορεία.

Σήμερα, όσοι προσπαθούν να τους παρουσιάσουν ως «Αλβανούς» ή ως ξένο στοιχείο, αγνοούν το ιστορικό πλαίσιο και τις πηγές. Αγνοούν ότι το ελληνικό έθνος υπήρχε πολύ πριν τις νεωτερικές έννοιες, και ότι η γλώσσα δεν είναι ταυτόσημη με το έθνος. Η ελληνική εθνική συνείδηση των Αρβανιτών είναι δεδομένη και τεκμηριωμένη ιστορικά.

Καταλήγοντας οι Αρβανίτες δεν χρειάζονται υπεράσπιση. Η ιστορία τους έχει ήδη γράψει με χρυσά γράμματα στην ιστορία του Ελληνικού έθνους. Η ανεξίτηλη μνήμη των αγώνων τους, η ορθόδοξη πίστη τους και οι θυσίες τους αποτελούν αδιάψευστη απόδειξη ότι είναι μέρος του Ελληνικού Έθνους από αιώνες και όχι εκ των υστέρων. Η ιστορία θυμάται, η μνήμη διατηρείται, και οι Αρβανίτες θα στέκονται όρθιοι στο σώμα του Ελληνισμού, αδιαίρετοι, ενεργοί και αναντικατάστατοι.

Στυλ. Καβάζης

Ο Μάρκος Μπότσαρης αρβανιτόφωνος Έλληνας ένας από τους σπουδαιότερους αγωνιστές της Ελληνικής επανάστασης, τυπωμένη παράσταση σε βαμβακερό μαντίλι (ιστότυπο), 66 Χ 75,5 εκ. (12885). Εθνικό Ιστορικό Μουσείο.

Επαναλαμβάνω ακόμα μια φορά:

1. Η Αρβανίτες είναι Έλληνες δίγλωσσοι οι οποίοι έλκουν την ονομασία τους από το Άρβανον της Βορείου Ηπείρου και όχι επειδή μιλούσαν ταυτόχρονα με τα Ελληνικά, κατ ανάγκη και τα Αλβανικά, προς εξυπηρέτηση των συναλλαγών και των συνεννοήσεων με τους Αλβανούς.

2. Οι γλωσσολόγοι-εθνολόγοι Josef Jiresek και Milan Sufflay, προσληφθέντες από τους Αλβανούς περί το 1880-1900, περιέγραψαν κατ εντολήν τους, την εθνολογική και γλωσσική σύνθεση της Νότιας Βαλκανικής και συμπεριέλαβαν ολόκληρη τη Βόρεια Ήπειρο (σημερινή Νότια Αλβανία) ως Ελληνόγλωσση και ως κατοικούμενη ως επί το πλείστον από Έλληνες. Στα όρια κάτω της γραμμής Jiresek Περιλαμβανόταν και η περιοχή του εξαφανισμένου από τους Αλβανούς Άρβανο!

3.Η λέξη «Αρβανιτόφωνοι» καλόν είναι να συνοδεύεται από τη διευκρίνιση ότι οι Αρβανίτες ομιλούσαν συγχρόνως και την Ελληνική γλώσσα ως μητρική, στις κατιδίαν οικογενειακές και κοινωνικές συναναστροφές τους!