=== Κάντε ΚΛΙΚ στον σύνδεσμο >>>>> ΙΣΤΟΡΙΑ ΕΥΒΟΪΚΗΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗΣ – ΝΑΘΑΝΑΗΛ για να διαβάσετε ή και να αντιγράψετε ολόκληρο το ιστορικό κείμενο
ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΗ ΠΕΡΙΛΗΨΗ: …….Την δε επιούσαν (12 Απριλίου τρίτην της Διακκαινησίμου) οι Τούρκοι εξηχρειόνοντο επί μάλλον και μάλλον, απηνείς και ωμοί εφαίνοντο τοις χριστιανοίς. Θεέ! και τις δεν εφοβείτο αυτούς και δεν έτρεμε κατά τον χρόνον εκείνον! Συμβουλίου δε γενομένου εν τω περιπτέρψ οικήματι (κιόσκι) προσεκάλεσαν εκεί και τον Αρχιερέα τον εξ Αργυροκάστρου Γρηγόριον και τον δημογέροντα (κοντζάμπαση) Δ. Αποστολίδην και εζήτησαν παρ΄αυτών γενικήν σύναξιν των όπλων, ήτοι αφοπλισμόν απάσης της νήσου Ευβοίας….. …..
……Πρώτοι των Ευβοέων οι Λίμνιοι ησπάσθησαν τον υπέρ της Πατρίδος των ιερόν αγώνα, συννενοηθέντες και μετά των Τρικεριωτών, οίτινες εξώπλισαν εκείθεν δ;yο πλοία (ιμπρίκια), ων το μεν επλοιαρχείτο υπό του Ευσταθίου Κουτμάνη, το δε υπό του καπετάν Κωνσταντίνου. Αλλά και οι Λίμνιοι εξώπλισαν ωσαύτως τέσσαρας σκούνας, μη έχοντες μεγαλείτερα τούτων, προς θαλάσσιον αποκλεισμόν. Τα δε Τρικεριώτικα παρέλαβον από τα αντίπερα μέρη το καπετά Βερούση, συγγενή του Οδυσσέως, έχοντα μεθ΄ εαυτού και τινας στρατιώτας, ήγαγον αυτόν και απεβίβασαν επί της γης του Ξηροχωρίου, όστις ηνώθη μετά των εκεί Νικολάου Τομαρά, Γεωργίου Βαλτινού Ιατρού (Κλωτσοτύρην ύστερον) και Γιαννιώ Χαλκιά Ξηροχωρίτου. Και πρώτον………
……Από του αοιδήμου Αγγελή ωρμήθην να είπω τα τοιαύτα ώδε.
Οι Ευβοείς απελπισθέντες από την ανικανότητα του Βερούση εζ΄΄ητουν οπλαρχηγόν άξιον και έμπειρον, ίνα τους απείρους εμπείρους αποκαταστήσει. Τοιούτον δε ωνομάτιζον τον από της Ευβοϊκής Λίμνης Αγγελήν τον Γοβιόν, ου η φήμη είχε διαχυθεί προς πάντας τους Ευβοείς δια της εις το εν Γραβιά φενοδοχείον (χάνι) αριστεύσεως του μετά του Οδυσσέως.
Ο Αλέξανδρος Κριεζής ακούσας την γενναιότητά του και αρίστευσιν επήνει τον άνδρα, και αετόν της Ευβοίας εκάλει. Συμβουλίου δε γενομένου, προεδρευομένου υπό τον Α. Κριεζή, απεφασίσθη να προσκληθεί ο Αγγελής ως οπλαρχηγός των Ευβοϊκών όπλων και της αυτού Πατρίδος, όστις και προσεκλήθει, ήλθε και ανεδέχθη την οπλαρχηγίαν αυτής.
Εύρε δε και εφάμιλλον συναγωνιστήν τον Κώτσαν (Κώτσος Δημητρίου), τον προ μικρού αυτομολήσαντα από της Χαλκίδος προς τους Έλληνας (επαναστάτας). Σφαγεύς ήτον ο Κώτσας προβάτων εν Χαλκίδι και κρεοπώλης, Θηβαίος, συμπολίτης του Επαμινώνδου, του Πινδάρου και του Πελοπίδου.
Οι δύο ούτοι οπλαρχηγοί, ενί σώματι και μιά ψηχή πιστώς και αδελφικώς υπηρέτουντην Πατρίδα, μέχρι τελλευτής των, σφαγείς αληθώς ενένοντο Τούρκων……
………Την επιδρομήν δε των Τούρκων μαθόντες ο Κώτσας (Κώτσος Δημητρίου) και ο Χαντζή Σωτήριος και λαβόντες τους ιδικούς των έσπευσαν εις ενέδραν αυτών, και ως θέσιν κατάλληλον του σκοπού των κατέλαβαν τα Χαμόμυλα, εν τούτοις τους αγάδες περιμένοντες. Οι δε (Τούρκοι) μη γνωρίζοντες, εις την επιστροφήν των έπεσαν εις την ενέδραν των Ελλήνων, οίτινες την μεν εμπροσθοφυλακήν αφήκαν και διήλθεν αταρβώς, προσέβαλον όμως τους κατόπιν αυτής και έρριψαν χαμαί νεκρούς τριάκοντα και την λείαν αυτών εκυρίευσαν. Οι πλείστοι τούτων ήσαν Τουρκαλβανοί, και πολλοτάτους επλήγωσαν, οι δε άλλοι διεσκορπίσθησαν τήδε κακείσαι και κακώς.
Ο δε Ιμάμπεης, υιός του γέροντος Ρεσίτμπεη, φεύγων έρριψε την πολύτιμον γούναν του ίνα σωθεί, ταύτην δε λαβόντες οι Έλληνες, δώρον τω Αλεξάνδρω Κριεζή προσήνεγκον και ούτως οι Πανηγυρισταί της Στενής, λαμπρώς επανηγύρισαν υην Θεοτόκον.
Επανήλθε δε και ο Αγγελής από του Ξηροχωρίου, σκεπτόμενος και σχεδιάζων μετ΄΄α του συναγωνιστού του Κώτσα, πως ν΄ αποκαταστήσωσι τον αποκλεισμόν της Χαλκίδος, καθώς και τον της Καρύστου, στενότερον.
Πρώτον δε των σχεδίων του εξετέλεσεκατά τας αρχάς Σεπτεμβρίου, διορίσας οπλαρχηγόν της Καρυστίας τον Νικόλαον Κριεζώτην, όστις ανεχώρησε παρευθύς……
……..Ναι, ο Ήρως της Γραβιάς και της Ευβοίας Αγγελής Γωβιός ετάφη την 29 Μαρτίου 1822, τη Αγία και Μεγάλη Τετάρτη, άνευ κεφαλής, μετά του αδελφού αυτού και του εφαμίλλου συναγωνιστού του Κώτσα, όπου και νυν εισίν έτι άνευ τινός, ουδέ ελαχίστου σημείου ευγνωμοσύνης επί του σήματος αυτών.
«Ω οδίται των Βρυσακίων Χαλκιδεύσι τε και Λιμνίοις αγγείλατε τάδε. Ενθάδε κείται ο Ήρως Γραβιάς και Ευβοίας Αγγελής Γοβιός Λίμνιος, μετ΄ αδελφού Γωβιού και συναγωνιστού Κώτσα Θηβαίου»
Έως ώδε μεν εξεθέσαμεν και είδομεν τα των δύο μεγαθύμων οπλαρχηγών της Ευβοίας. Οι δύο δε ούτοι, Αγγελής τε και Κώτσας, τόσον στενώς ήσαν συνδεδεμένοι, ώστε ως αδελφοί, έχοντες εν σώμα και μίαν ψυχήν, έζων. Και ο μεν Κώτσας ετίμα δεόντως, ως ανώτερόν του οπλαρχηγόν, τον Αγγελήν, ο δε Αγγελής απέδιδε πάσαν τιμήν τω Κώτσα και ως αδελφόν ηγάπα αυτόν. Μετά δε την αποπομπήν του Βερούση, περί ουδενός άλλου εφρόντιζον, ειμή πως τάχιον ν΄ απελευθερώσωσιν από των χειρών των Βαρβάρων την φίλην αυτών Πατρίδα, και παύσωσι τα δεινά αυτής.
Άπας ο πόθος και η επιθυμία αυτών ήτο επ΄ αυτής αφιερωμένη, νύχτα τε και ημέραν διελογίζοντο να εύρωσι το πως να ελευθερώσωσι την Πατρίδα, και πάσα προθυμία και ππροσπάθεια κατεβάλλετο. Εξήρχοντο εις ενέδρας, επετύγχανον, και πολλά εποίουν κακά εις τους Τούρκους. Αλλ΄ ώδε νουλή θεία και απόφασις άνωθεν επεγένετο…….
……..Όι εν Βρυσακίοις απορφανισθέντες στρατι΄πωται έμενον απαρηγόρητοι, ους ενεψύχονε και ενεθάρρυνε πάλιν ο Αλέξανδρος Κριεζής και ως αρχηγούς αυτών εξελέξαντο δύο, τον Γιαννάκην (Δημητρίου Αρβανίτη) αδελφόν του φονευθέντος Κώτσα (Κώτσου Δημητρίου) και τον Νικόλαον Τομαράν. Κατά δε τον Ιούνιον εισέβαλεν εν Χαλκίδι ο Τσαρκατσή Αλή Πασάς.
Τούτου δε την εισβολήν μαθόντες οι οπλαρχηγοί των Βρυσακίων, πριν ή εξέλθη ο Τσακατσής εις πόλεμον, προσεκάλεσαν εις τα Βρυσάκια, ίνα έλθωσιν εις βοήθειαν αυτών, και τους οπλαρχηγούς της Καρυστίας, τον Ν. Κριεζώτην και τον Βάσσον Μαυροβουνιώτην, συν τούτοις δε και τον Σταύρον Βασιλείου, όστις έλειπεν από του στρατοπέδου……..